Σελίδες

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Ο χαρακτήρας της πόλης

Ζούμε σε μια πόλη των 100.000 και βάλε κατοίκων, μια πόλη που είναι το εμπορικό κέντρο της Αιτωλοακαρνανίας καλώς η κακώς. Το θέμα είναι οι προοπτικές-δυνατότητες που δίνει στους κατοίκους της, σε αυτούς που έρχονται από τις γειτονικές επαρχίες να βρουν δουλειά, στους νέους που αγαπούν τον τόπο τους αλλά αναγκάζονται οι περισσότεροι να φύγουν άλλοι για σπουδές και σπάνια γυρίζουν και άλλοι προς αναζήτηση εργασίας. Αυτοί δε που μένουν πίσω αντί να στελεχώνουν επιχειρήσεις του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα που υπάρχουν;;; στον νομό τελικά γεμίζουν κάθε πρωί τις καφετέριες στο «Κολωνάκι της πόλης», στον πεζόδρομο της Ηλία Ηλιού. Και εδώ που τα λέμε πολύ καλά κάνουν, από το να μοιρολογούν και να βγάζουν μια αρνητική ενέργεια ή μιζέρια. Άλλωστε αυτές οι συνολικές συνάξεις εκτός των άλλων δημιουργούν μια δυναμική για την πόλη. Σε αυτά τραπέζια στον πεζόδρομο ή το σιντριβάνι ή σε παρόμοιο μέρος στην πόλη συζητούνται διάφορα θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος π.χ. «τελικά τι θα γίνει με την ομάδα» ή «τα μαθες για τον τάδε…» και δημιουργήθηκαν κατά καιρούς σοβαρές κινήσεις ανθρώπων που έχουν αγάπη και ανησυχία για τον τόπο τους βλέπε τους agriniotes, τα blog και διάφορους συλλόγους που συστάθηκαν ή πρόκειται να συσταθούν.
Αυτά είναι μόνο μια καλή αρχή η οποία όπως προαναφέρθηκε δημιουργεί μια δυναμική για την πόλη αλλά δεν αρκεί. Η πόλη πρέπει να αποκτήσει χαρακτήρα, ενδιαφέρον, να τραβήξει την προσοχή με εποικοδομητικά θέματα και όχι να είναι γνωστή στους επισκέπτες, στους φοιτητές που έρχονται να σπουδάσουν σαν την πόλη με τις νέες πλατείες, τους πεζόδρομους, τις καφετέριες ή για όσα προβάλλουν τα ηλεκτρονικά μέσα της πρωτεύουσας κατά καιρούς. Ε όχι δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας της πόλης ή δεν πρέπει να είναι αυτός, πως να το κάνουμε. Όλοι μας ορμώμενοι από τις γνωστές προσωπικότητες της πόλης μας οι οποίες είναι ουκ ολίγες, οφείλουμε να δώσουμε χαρακτήρα, spirit στην πόλη. Το spirit δεν έρχεται από μόνο του, όπως τίποτα δεν έρχεται από μόνο του. Είναι σαν το παράδειγμα της ηλεκτρικής τάσης που ισοδυναμεί με την αιτία, τη δυναμική και το ρεύμα που ισοδυναμεί με το αποτέλεσμα, εξαιτίας της κινητικότητας εν προκειμένω των φορτίων. Τα φορτία, είμαστε όλοι εμείς, που είτε θα δώσουμε πνοή στην δυναμική είτε θα την αφήσουμε να ατονήσει. Τον αέρα της αλλαγής τον φέρνουν οι σοβαρές υποδομές που απουσιάζουν από το νομό και συνεπώς από την πόλη όπως ένα σοβαρός αυτοκινητόδρομος, ένα τρένο που όλο έρχεται αλλά τελικά δεν μπορεί να περάσει τη θάλασσα και να φτάσει στο Κρυονέρι και από κει και προς τα δω. Είναι ένα Πανεπιστήμιο αυτόνομο και οργανωμένο σαν αυτό της γειτονικής Πάτρας ή των Ιωαννίνων που να αναδείξει την περιοχή. Και επειδή το χαρακτήρα μιας πόλης σίγουρα δεν τον προσδίδουν μόνο οι υποδομές, μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι μας, όποια και αν είναι η δραστηριότητά μας και η θέση μας στην κοινωνία μπορούμε να δώσουμε νέο χαρακτήρα και νέο αέρα στην πόλη.
Οι Αγρινιώτες, όπως οι και δημότες άλλων πόλεων, έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Είναι ευπρόσδεκτοι και φιλότιμοι πράγμα που τους κάνει αγαπητούς. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της πόλης ή μέρος του χαρακτήρα. Με όλα αυτά και μια κινητικότητα που πρέπει να γίνει πιο εμφανής προς κάθε κατεύθυνση ίσως αναπτύξουμε, διαδώσουμε και βελτιώσουμε το spirit της πόλης.
Ήδη κάτι αρχίζει και γίνεται...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου για τη θεματολογία του agrinio-spirit.Μια θεματολογία άκρως ενδιαφέρουσα, χρήσιμη και κατατοπιστική.Παρ'όλο που η ανάπτυξη της πόλης του Αγρινίου βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο, η παρουσίαση καινοτόμων ιδεών αφήνει ενθαρρυντικά μηνύματα για το "μικρό Παρίσι"...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ορθά αναφέρεστε στα μεγάλα έργα υποδομής που θα αλλάξουν το χαρακτήρα του νομού {όχι βέβαια της πόλης}. Θα πρέπει όμως, εμείς οι πολίτες, να διεκδικούμε τα μεγάλα, τα σημαντικά, αυτά που οδηγούν το τόπο σε βιώσιμη ανάπτυξη και όχι τα μικρά που έχουν να κάνουν με το χωριό μας, για να πηγαίνουμε μερικές μέρες το Πάσχα η το καλοκαίρι,και τη στενή περιοχή της γειτονιάς μας.