Σελίδες

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Δωδεκα-τη νύχτα... στο Αγρίνιο

Την Πέμπτη 31/7/2008 στο Κηποθέατρο του Δημοτικού Πάρκου της πόλης έρχεται η "Δωδεκα-τη νύχτα" από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Ένας δούκας ερωτευμένος με μια κόμισα που είναι ερωτευμένη μ'εναν νέο (μια μεταμφιεσμένη γυναίκα) που είναι ερωτευμένος με το δούκα. Δωδεκάτη νύχτα: Στις δωδεκα-τη νύχτα. Σένα καμπαρέ στο μεσοπόλεμο. Ένας θίασος χορεύει, τραγουδάει και ταξιδεύει το ακροατήριο στην καλύτερη ερωτική κωμωδία καταστάσεων και παρεξηγήσεων του Σαίξπηρ.
Πρόκειται για μια καλή παραγωγή με αξιόλογο cast ηθοποιών: Νικόλας Στυλιανού (τραγουδιστής), Σαράντος Γεωγλερής (Σεμπαστιάν), Νάντια Κοντογεώργη (Φαμπιαν), Πάνος Σκουρολιάκος (Σερ Τομπυ), Ευδοκία Ρουμελιώτη (Βιολα), Γωγώ Μπρέμπου (Ολιβια), ο συντοπίτης μας Κώστας Κάππας (Ορσινο), Φώτης Σπύρος (Σερ Αντριου), Νίκος Ορφανός (Φεστε), ο Ευριπίδης Λασκαρίδης (Μαλβολιο) και η Μαριάνθη Φωτάκη (Μαρία).
Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 22€ και 17€ το φοιτητικό, ενώ η παράσταση την οποία
αναμένεται να παρακολουθήσει πλήθος κόσμου ξεκινά στις 21:30.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Παιδεία ἐν οὐ παικτοῖς

Λάβαμε και παραθέτουμε την ακόλουθη επιφυλλίδα:
Καθημερινά βιώνουμε φαινόμενα και καταστάσεις μιζέριας και αλλοτρίωσης. Στη βόλτα που θα πάμε στην πλατεία, στην εργασία μας, στις φιλικές μας συναναστροφές, στο σπίτι μας. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε, να συλλάβουμε και να αποδεχθούμε τη «γλώσσα» των συνανθρώπων μας. Είτε είναι λευκής φυλής, είτε σκουρόχρωμης, είτε κίτρινης ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Είμαστε τις περισσότερες φορές απρόσωποι, ψυχροί, «απάνθρωποι». Ίσως, ο σημερινός τρόπος ζωής να μας έκανε να συμπεριφερόμαστε τοιουτοτρόπως. Ας μην χρυσώνουμε όμως και άλλο το χάπι: Η ρίζα του προβλήματος έγκειται στην απουσία παιδείας. Όλοι ακούμε καθημερινά τη λέξη αυτή΄ πόσοι όμως γνωρίζουν τη σημασία της σε όλο της το μεγαλείο; Πόσοι αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα και τη σοβαρότητα της έννοιας της; Ευτυχώς, οι αρχαίοι ημων πρόγονοι κληροδότησαν ένα τεράστιο μνημείο γλωσσικής κληρονομιάς. Ο συνδυασμός της συστηματικής γνώσης και της αγωγής που στοχεύει στην άνοδο του πνευματικού επιπέδου είναι αυτός που οδηγεί στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας μας. Με την παιδεία κοινωνικοποιούμαστε, γινόμαστε ηθικά και πνευματικά χειραφετημένοι. Μπορούμε έτσι να είμαστε κριτές του εαυτού μας και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Να συμπεριφερόμαστε ευπρεπώς ακόμα και όταν νιώθουμε ότι μας «πνίγει» το δίκαιο. Να δουλεύουμε τίμια και να ανεβαίνουμε σκαλοπάτι σκαλοπάτι την ανηφόρα της ζωής. Μόνο έτσι θα κατακτήσουμε την κορυφή.
Ο ρόλος του δασκάλου; Δύσκολος και κοπιώδης. Τον 21ο αιώνα που οι αξίες και τα ιδανικά έχουν εκφυλιστεί ολοκληρωτικά, η εικόνα και ο ήχος καθώς και η «χειροκίνητη τεχνολογία» (κινητό τηλέφωνο) έχουν κατακλύσει την ζωή μας, το έργο του δασκάλου φαντάζει από μηδαμινό έως ανύπαρκτο. Παρόλα αυτά, ως εκπαιδευτικός, πιστεύω ακράδαντα στην θεραπευτική δύναμη της παιδείας. Πολλοί θα θεωρήσουν χίμαιρες τα λόγια μου. Κάποιοι πάλι θα αμφιβάλλουν. Υπάρχουν όμως, λίγοι που θα τα υιοθετήσουν και θα τα πραγματώσουν . Άνθρωποι με συνείδηση, σθένος και ικανότητες που μας δίνουν απτές ελπίδες και όχι κούφιες υποσχέσεις. Σ’ αυτούς τους λίγους, τους εκλεκτούς, ας επενδύσουμε το παρόν και το μέλλον μας και με την ενεργό συμμετοχή μας στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι ας προσπαθούμε αδιάλειπτα να «παιδευόμαστε». Τότε θα αποκτήσουμε τα εφόδια για μια ποιοτική ζωή και τις προϋποθέσεις για ουσιαστική επικοινωνία ._

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Ο Άιολος ήρθε στην Αιτωλοακαρνανία

Επιτέλους η Αιτωλοακαρνανία απέκτησε το πρώτο αιολικό πάρκο. Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η ανέγερση 12 ανεμογεννητριών 2MW η καθεμιά στη Ναύπακτο πετυχαίνοντας τα πρώτα 24MW στο νομό. Το αιολικό πάρκο είναι επένδυση η οποία έρχεται να δώσει νέα πνοή ανάπτυξης στο νομό. Η παραγόμενη ισχύς του θα τροφοδοτεί τις γραμμές του Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και θα συμβάλλει στη σταθερότητα του εθνικού δικτύου. Το εν λόγω αιολικό πάρκο έρχεται να προστεθεί στα ήδη 890MW που είναι ήδη εγκατεστημένα στη χώρα μας και θα τεθεί σε λειτουργία τους προσεχείς μήνες. Ευτυχώς οι διαφωνίες που ανέκυψαν στο παρελθόν για το εν λόγω εγχείρημα δε στάθηκαν εμπόδιο στην πορεία του έργου. Μακάρι να αποτελέσει το έναυσμα για την ανέγερση και άλλων αιολικών σταθμών στο νομό ώστε να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με την έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι καλύτερο να έχουμε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που δεν "λαβώνουν" το περιβάλλον και δεν ταράζουν το οικοσύστημα και το θαλάσσιο πλούτο του νομού...
«Τελικά είναι φορές που όταν πας εκεί που φυσάει ο άνεμος μπορείς να ωφεληθείς…»

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Ευτυχώς που ρέει ακόμη νερό...

Με αφορμή την πρόσφατη περιήγησή μας στην γέφυρα της Επισκοπής κρίναμε απαραίτητη τη στάση για γάργαρο νερό στο Χάνι της Χούνης, του Δήμου Παρακαμπυλίων στις 13+1 βρύσες όπως παλιά… Τίποτα δε θύμιζε το παρελθόν. Πριν από δέκα-δεκαπέντε χρόνια ο τόπος έσφυζε από ζωή. Τώρα πλήρης εγκατάλειψη! Από τις 13+1 βρύσες οι τρεις χρησιμοποιούνται για άλλο σκοπό, πιθανόν άρδευση και μάλιστα με ακαλαίσθητο τρόπο. Τρία πολύχρωμα λάστιχα διασχίζουν το πλακόστρωτο. Η πρόσφατη ανάπλαση του χώρου δεν προσέφερε τίποτα το ουσιαστικό. Δεν διατηρήθηκε ο «παλιακός» χαρακτήρας του Χανιού. Τα σημάδια της αλλοτρίωσης από την έλευση του σύγχρονου πολιτισμού(;) είναι εμφανή. Πέτρες ξερές, χωρίς «χαρακτήρα» ενώ ο χώρος είναι αφημένος στο έλεος της μούτιλης από το τρεχούμενο νερό που έρχεται γάργαρο και δροσερό. Ελάχιστοι από τους διερχόμενους ταξιδιώτες γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της άλλοτε «όασης» και όσοι γνωρίζουν δεν εμπνέονται πλέον.
Επί τη ευκαιρία της ασχολίας μας με το εν λόγω θέμα, με χαρά καλωσορίζουμε το πρόσφατο ιστολόγιο πολιτών του Δ. Παρακαμπυλίων. Τους προτείνουμε να ασχοληθούν με το εν λόγω θέμα. Αποτελεί λαογραφική και ιστορική κληρονομιά του τόπου και όλων εμάς που κάποτε «επιβαλλόταν» η στάση εκεί. Ο χώρος αυτός θα πρέπει να αξιοποιηθεί κατάλληλα και με λεπτό γούστο που να προσαρμοστεί στην εποχή μας διατηρώντας όμως το χαρακτήρα της παλιάς καλής εποχής. Κρίνεται απαραίτητη η επαναφορά του χαρακτήρα του παρελθόντος. Είναι ευθύνη όλων μας η διατήρηση των περιοχών οι οποίες αντιστέκονται ή πρέπει να αντισταθούν στην αλλοτρίωση, τη ψυχρότητα και την έλλειψη ρομαντισμού που φέρνει η εποχή που ζούμε.