Σελίδες

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Παιδεία ἐν οὐ παικτοῖς

Λάβαμε και παραθέτουμε την ακόλουθη επιφυλλίδα:
Καθημερινά βιώνουμε φαινόμενα και καταστάσεις μιζέριας και αλλοτρίωσης. Στη βόλτα που θα πάμε στην πλατεία, στην εργασία μας, στις φιλικές μας συναναστροφές, στο σπίτι μας. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε, να συλλάβουμε και να αποδεχθούμε τη «γλώσσα» των συνανθρώπων μας. Είτε είναι λευκής φυλής, είτε σκουρόχρωμης, είτε κίτρινης ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Είμαστε τις περισσότερες φορές απρόσωποι, ψυχροί, «απάνθρωποι». Ίσως, ο σημερινός τρόπος ζωής να μας έκανε να συμπεριφερόμαστε τοιουτοτρόπως. Ας μην χρυσώνουμε όμως και άλλο το χάπι: Η ρίζα του προβλήματος έγκειται στην απουσία παιδείας. Όλοι ακούμε καθημερινά τη λέξη αυτή΄ πόσοι όμως γνωρίζουν τη σημασία της σε όλο της το μεγαλείο; Πόσοι αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα και τη σοβαρότητα της έννοιας της; Ευτυχώς, οι αρχαίοι ημων πρόγονοι κληροδότησαν ένα τεράστιο μνημείο γλωσσικής κληρονομιάς. Ο συνδυασμός της συστηματικής γνώσης και της αγωγής που στοχεύει στην άνοδο του πνευματικού επιπέδου είναι αυτός που οδηγεί στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας μας. Με την παιδεία κοινωνικοποιούμαστε, γινόμαστε ηθικά και πνευματικά χειραφετημένοι. Μπορούμε έτσι να είμαστε κριτές του εαυτού μας και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Να συμπεριφερόμαστε ευπρεπώς ακόμα και όταν νιώθουμε ότι μας «πνίγει» το δίκαιο. Να δουλεύουμε τίμια και να ανεβαίνουμε σκαλοπάτι σκαλοπάτι την ανηφόρα της ζωής. Μόνο έτσι θα κατακτήσουμε την κορυφή.
Ο ρόλος του δασκάλου; Δύσκολος και κοπιώδης. Τον 21ο αιώνα που οι αξίες και τα ιδανικά έχουν εκφυλιστεί ολοκληρωτικά, η εικόνα και ο ήχος καθώς και η «χειροκίνητη τεχνολογία» (κινητό τηλέφωνο) έχουν κατακλύσει την ζωή μας, το έργο του δασκάλου φαντάζει από μηδαμινό έως ανύπαρκτο. Παρόλα αυτά, ως εκπαιδευτικός, πιστεύω ακράδαντα στην θεραπευτική δύναμη της παιδείας. Πολλοί θα θεωρήσουν χίμαιρες τα λόγια μου. Κάποιοι πάλι θα αμφιβάλλουν. Υπάρχουν όμως, λίγοι που θα τα υιοθετήσουν και θα τα πραγματώσουν . Άνθρωποι με συνείδηση, σθένος και ικανότητες που μας δίνουν απτές ελπίδες και όχι κούφιες υποσχέσεις. Σ’ αυτούς τους λίγους, τους εκλεκτούς, ας επενδύσουμε το παρόν και το μέλλον μας και με την ενεργό συμμετοχή μας στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι ας προσπαθούμε αδιάλειπτα να «παιδευόμαστε». Τότε θα αποκτήσουμε τα εφόδια για μια ποιοτική ζωή και τις προϋποθέσεις για ουσιαστική επικοινωνία ._

Δεν υπάρχουν σχόλια: