Σελίδες

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

Προοδευτικός Εκσυγχρονισμός για ένα Νέο Αγρίνιο

Γράφει ο Γιάννης Σελιμάς

Περιβαλλοντολόγος- M.Sc Οικονομική & Περιφερειακή Ανάπτυξη
Σύμβουλος Διαχείρισης Περιβάλλοντος Φ.Δ/Λ.Μ
Εργαστηριακός Συνεργάτης ΤΕΙ Μεσολογγίου

Το Αγρίνιο είναι μια πόλη μεσαίου μεγέθους είτε πληθυσμιακά είτε αναπτυξιακά που επιδιώκει πάνω από μια εικοσαετία την αστική της ολοκλήρωση και τον μετασχηματισμό της από μια αγροτούπολη σε ένα περιφερειακό πόλο. Αυτό το στοίχημα άλλοτε το πετυχαίνει και άλλοτε όχι, αλλά το σίγουρο είναι πως ως μια ενδιάμεση αστική συγκέντρωση δεν έχει ακόμα σχηματοποιήσει την σύγχρονη ταυτότητά της. Η μετάβαση της από μια πόλη που λειτούργησε για χρόνια ως αγροτικό κέντρο σε ένα καθεστώς αμοιβαίας εξάρτησης με την ύπαιθρο ενδοχώρα της, σε κέντρο περιφερειακής ανάπτυξης απαιτεί μια νέα σχέση της πόλης με την ύπαιθρο και φυσικά μια υψηλή ποιότητα στην διακυβέρνηση με ισχυρή ηγεσία και νέο δημόσιο μάνατζμεντ. Η Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη προβάλλει ως πρώτη προτεραιότητα για την εκκίνηση μιας νέας στόχευσης για την πόλη και τους πολίτες.

Από την ολοκλήρωση των υποδομών και τις τομεακές πολιτικές στην πρόνοια, την εκπαίδευση, το περιβάλλον και τον πολιτισμό υπάρχει πια μια διάχυτη ανάγκη να εμβαθύνουμε σε πολιτικές που αφορούν την ενεργοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου, του ιδιωτικού τομέα και των θεσμών σε ένα πλαίσιο συμμετοχικής διακυβέρνησης, διαβούλευσης και εταιρικής ευθύνης. Η υπέρβαση των δυνάμεων της αδράνειας , της εσωστρέφειας και του ενδονομαρχιακού ανταγωνισμού είναι αναγκαία. Χρειάζεται να επενδύσουμε τις δυνάμεις μας σε θετικά προτάγματα και όχι σε αμυντικές τακτικές που αφαιρούν και διαιρούν από το νομό αντί να προσθέτουν και να πολλαπλασιάζουν. Το Αγρίνιο ήταν πάντα μια πόλη της εργασίας που πρόκοψε από τη δουλειά των ανθρώπων της και δεν επαναπαύτηκε ποτέ στις δάφνες του παρελθόντος. Το ίδιο πρέπει να κάνει και σήμερα με ένα καινούργιο τρόπο, όχι να μετατραπεί σε μια κρατικοδίαιτη πόλη αλλά να διεκδικήσει το ζωτικό της χώρο στο παρόν και το μέλλον της περιφέρειας και της χώρας. Αυτό σημαίνει να ανακτήσει την κοινωνική της ικανότητα και ευθύνη αντί να αντιγράφεται σε τοπικό επίπεδο το κυρίαρχο αθηνοκεντρικό μοντέλο. Η παύση της καπνοκαλλιέργειας στην ύπαιθρο αλλά και η σταδιακή μείωση των αποσυνδεδεμένων επιδοτήσεων αναμένεται να προκαλέσει έντονη ύφεση στον αγροτικό χώρο με πολλαπλασιαστικές αρνητικές επιπτώσεις στον εμπορικό ιστό της πόλης και την παροχή υπηρεσιών. Είναι ανάγκη πια να αναζητήσουμε μια Νέα Αναπτυξιακή Ταυτότητα που να ξεπερνά το παραδοσιακό μοντέλο συναλλαγής με την ύπαιθρο και να ανοίγει μια καινούργια σελίδα στην οικονομία του Αγρινίου.

Η κοινωνική ικανότητά μας είναι περιορισμένη, χρειάζεται να τη διευρύνουμε. Το «σύστημα» Αγρίνιο Πρωτεύουσα Πόλη υστερεί δραματικά σε σχέση με τους στόχους του για μια ολοκληρωμένη μεγαλούπολη. Το να συγκλίνουμε αναπτυξιακά σε σχέση με άλλες μεσαίες πόλεις απαιτεί μακροπρόθεσμη στρατηγική και σε καμία περίπτωση πολιτικές «εσωτερικής» κατανάλωσης. Τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα, έτσι όπως περιγράφονται εν μέρει στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Δήμου Αγρινίου 2007-2010 , δομούνται με στόχευση και όχι συγκυριακά. Οι πόλεις επιστρέφουν ως πρωταγωνιστές στην εθνική και παγκόσμια οικονομία στην μεταβιομηχανική κοινωνία και το στοίχημα του Αγρινίου αν χαθεί τα επόμενα χρόνια θα έχει χαθεί επί μακρόν η δυνατότητα ευημερίας ολόκληρης της ενδοχώρας του καθώς «ανταγωνιστικές» πόλεις όπως η Πάτρα και τα Ιωάννινα κερδίζουν σιγά –σιγά τα στοιχήματα της επικράτησης σε περιφερειακό επίπεδο καθιστώντας το Αγρίνιο ένα εξαρτώμενο αστικό πόλο.

Το Αγρίνιο μέσα στα επόμενα χρόνια πρέπει να έχει γίνει μια Επιχειρηματική Πόλη αλλά αυτό θα συμβεί μόνο αν υπερβούμε την αποξένωσή μας και κινητοποιήσουμε το ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο της πόλης να επιτύχουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα σε προστιθέμενη κοινωνική αξία. Πρέπει να έχει γίνει μια Ανταγωνιστική Πόλη που πιστεύει στον εαυτό της και αποτελεί μαγνήτη για τα νέα ταλέντα της και όχι την αποκρουστική επαρχία των ολιγαρχικών συντεχνιών. Αυτά όμως μπορούν να συμβούν μόνο διαμέσου της οικονομικής διαφοροποίησης και της οικοδόμησης ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Μπορούμε να ξεκινήσουμε την Αρχιτεκτονική της Πράσινης Ανάπτυξης από εδώ, διότι διαθέτουμε και το ανάλογο γνωστικό κεφάλαιο και τα φυσικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ας απελευθερώσουμε δυνάμεις… Οι δυνάμεις της εργασίας , της παραγωγής, του πολιτισμού, της γνώσης , οι δυνάμεις των ανδρών και των γυναικών, της Νέας Γενιάς του τόπου μας, ενωμένες σε ένα διαρκώς διευρυνόμενο προοδευτικό, δημοκρατικό, κοινωνικό συνασπισμό είναι η μόνη εγγύηση που οδηγεί στην πραγματοποίηση των οραμάτων , των στόχων και των επιλογών του μέλλοντός μας.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΝΝΗ, ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΥ ΓΥΡΝΑΝΕ ΠΙΣΩ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ ΨΑΡΟΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΑΙΚΟΥ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ;MHΠΩΣ ΤΟ ΓΕΡΑΣΜΕΝΟ-ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΧΙ ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΓΥΜΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ΑΙΣΧΙΣΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΙΟΝ ΤΟΥ; omoiopathon